Eleonora Hof - januari 2022

“Noem niet alles een samenzwering wat zij een samenzwering noemen.”

Actueel advies in deze tijd. Eerlijk gezegd tot mijn verbazing geen hedendaagse wijsheid, maar een oproep van de Ene tot Jesaja (Jesaja 8:12).

Tijdens mijn vrije zondag net voor de nieuwe lockdown was ik te gast bij een baptistengemeente. De voorganger hield een vurig pleidooi om niet verstrikt te raken in allerlei complottheorieën, maar de woorden die tot Jesaja gesproken worden ook op onze tijd toe te passen. Op die manier krijgt Jesaja 9 ook een stuk meer diepte: Het kind dat geboren is zal heten: “Wonderbare raadsman, Sterke God, Eeuwige vader, Vredevorst.” Goede raad is te vinden bij de Wonderbare raadsman, en ligt niet in het ademloos najagen van de ene na de andere vergezochte en angstaanjagende theorie.

Ik bewonder de moed van deze voorganger om zich in zulke duidelijke termen uit te spreken. Zijn moed doet mij weer extra nadenken over het waagstuk dat preken in tijden van pandemie is. Want het Woord spreekt door in deze tijd. En dat Woord is nog altijd in staat om heel wat heilige huisjes om ver te schoppen. Want Jesaja 8:13 gaat verder: “Alleen de HEER van de hemelse machten is heilig, voor Hem zijn angst en ontzag op hun plaats.” Alléén de HEER! De Ene is het heiligdom én de steen des aanstoots (vers 14). Prediking is voor mij dus het koppig blijven roepen dat alléén de Ene heilig is. En dat de ultieme machten en krachten dus niet te vinden zijn in theorieën over de Great Reset en aanverwante gedachtes, maar óók niet in zich almachtig wanende overheden die lichamelijke autonomie steeds verder inperken. De ultieme machten en krachten liggen niet bij Klaus Schwab en het World Economic Forum, maar ook niet bij maakbaarheidsdromen en controledwang.

De Éne is heilig. De Éne. Dat refrein herhaal ik in deze tijd telkens voor mezelf. Dat geeft ons rust en ontspanning omdat we weten dat we ons niet hoeven in te laten kapselen door al het andere dat zich graag heilig laat noemen. Maar het geeft ons ook een extra waakzaamheid. Juist omdat er zo veel is in deze tijd dat zich wil laten gelden als meest ultieme principe. Dus op deze drempel van het nieuwe jaar is dit een zekerheid om een onzeker nieuw jaar mee in te gaan.

Preken in pandemische tijden vraagt dus ook dat je je niet op laat sluiten in de tegenstellingen en de polarisatie van de maatschappij. Ons perspectief als predikers zal namelijk nooit helemaal samenvallen met een perspectief dat dominant is in de maatschappij. Dat zal dus blijven schuren, en preken zal dus een waagstuk blijven. Maar uiteindelijk is het ook een vrolijk waagstuk. Omdat we het perspectief telkens op de ENE en de heiligheid van de ENE laten vallen. Op die manier blijf ik ook in 2022 nog weer vrolijk, zwaar én lichtvoetig doorpreken.